Month: December 2020

အလုပ်အရမ်းကြိုးစားတဲ့ လေဆိုင်ညီလေးရဲ့ မိသားစုလေးဆီ သွားရောက် အင်တာဗျူးကြည့်တဲ့ကားဆရာ လေဆိုင်ညီလေးရဲ့ မိဘနဲ့တွေ့ဆုံပြီးညီလေးရဲ့ဆန္ဒနဲ့ သူ့မိဘရဲ့ဆန္ဒတွေကိုအလျှူရှင်တွေသိရှိအောင်သွားရောက်မေးမြန်းခဲ့တာဖြစ်ပါတယ်ကျောက်ဆည်မြို့ အင်တိုင်းကျေးရွာကဖြစ်ပါတယ်မနေ့ညက ဒိုက်ရိုက်လွှင့်ဖို့ကမီးအဆင်မပြေတဲ့အတွက်Vdပဲရိုက်ခဲ့ရတာဖြစ်ပါတယ် အခုလကျရှိမှာတော့ဒီညီလေးကို သူလုပျတဲ့လဆေိုငျကိုအလုပျမဆငျးခိုငျးတော့ပဲအလြှူရှငျတှနေဲ့ဆှေးနှေးပွီးတာနဲ့ ဒီညီလေးအတှကျ အကောငျထညျဖောျမှာဖွဈသည့ျအတှကျလကျရှိ စားဝတျနရေေးအဆငျပွစေရေေးအတှကျကြှနျတောျတို့ ဘဝတူညီကိုမြားစုပေါငျးအငျအားပရဟိတအဖှဲ့မှ အလြှူငှေ ၆၀၀၀၀ကပြျ လကျရှိအဆငျပွစေေရေးအတှကျ တကျနိုငျသလောကျလြှူခဲ့ပါတယျ ဒီညီလေးရဲ့အိမ်ကိုအဆင်ပြေချောမွေ့စွာသွားရောက်နိုင်အောင် ကူညီပန့်ပိုးပေးခဲ့ကြတဲ့ဘဝတူညီကိုများနှင့် ကျောက်ဆည်မြို့မှ ညီကိုများအားလုံးအားလုံးကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ခင်ဗျာရုပ်သံကြည့်ရန်ဘဝတူညီကိုများဘေးရန်ကင်းကြပါစေ။credit unicodeအလုပအြရမြးကှိုးစားတဲ့ လဆေိုငညြီလေးရဲ့ မိသားစုလေးဆီ သှားရောကြ အငတြာဗွူးကှည့တြဲ့ကားဆရာ လဆေိုငညြီလေးရဲ့ မိဘနဲ့တှေ့ဆုံပှီးညီလေးရဲ့ဆနျဒနဲ့ သူ့မိဘရဲ့ဆနျဒတှကေိုအလွှူရှငတြှသေိရှိအောငသြှားရောကမြေးမှနြးခဲ့တာဖှဈပါတယကြွောကဆြညမြှို့ အငတြိုငြးကွေးရှာကဖှဈပါတယမြနေ့ညက ဒိုကရြိုကလြှှင့ဖြို့ကမီးအဆငမြပှတေဲ့အတှကြVdပဲရိုကခြဲ့ရတာဖှဈပါတယြ အခုလကရြှိမှာတော့ဒီညီလေးကို သူလုပတြဲ့လဆေိုငကြိုအလုပမြဆငြးခိုငြးတော့ပဲအလွှူရှငတြှနေဲ့ဆှေးနှေးပှီးတာနဲ့ ဒီညီလေးအတှကြ အကောငထြညဖြောမြှာဖှဈသည့အြတှကလြကရြှိ စားဝတနြရေေးအဆငပြှစရေေေးအတှကြကွှနတြောတြို့ ဘဝတူညီကိုမွားစုပေါငြးအငအြားပရဟိတအဖှဲ့မှ အလွှူငှေ ၆၀၀၀၀ကပွြ လကရြှိအဆငပြှစေရေေးအတှကြ တကနြိုငသြလောကလြွှူခဲ့ပါတယြ ဒီညီလေးရဲ့အိမကြိုအဆငပြှခွေောမှေ့စှာသှားရောကနြိုငအြောငြ ကူညီပန့ပြိုးပေးခဲ့ကှတဲ့ဘဝတူညီကိုမွားနှင့ြ ကွောကဆြညမြှို့မှ ညီကိုမွားအားလုံးအားလုံးကို ကွေးဇူးတငပြါတယခြငဗြွာရုပသြံကှည့ရြနဘြဝတူညီကိုမွားဘေးရနကြငြးကှပါစေ။credit Post Views: 13

ကျောင်းဆရာမလေးကိုအပိုင်သိမ်းလိုက်တဲ့ ပရဟီတဆရာတော် ကိုထွန်း(VOM)နေပြည်တော်၊ ဗုဗ္ဗသီရိမြို့နယ်၊ ကျည်တောင်ကန် ရပ်ကွက်က အေးမေတ္တာစံ ပရဟိတ တောင်နီလေး ကျောင်းတိုက်ဆရာတော် ဦးစန္ဒိမာဟာ သူ့ကျောင်းမှာ ဂျပန်ဘာသာသင်ကြားပေးနေတဲ့ ဆရာမကို သားမယားအဖြစ်ပြုကျင့်မှုနဲ့ ဖမ်းဆီးစစ်ဆေးခံနေရပါတယ်။ ဆရာတော် ဦးစန္ဒိမာဟာ ဂျပန်ဘာသာသင်ဆရာမကို ၂၀၂၀ခုနှစ် စက်တင်ဘာ ၂၃ရက်က တကြိမ်၊ အောက်တိုဘာ ၉ရက်နေ့က တကြိမ် တောင်နီလေးကျောင်းတိုက်၊ အေးမတ္တာစံပရဟိတကျောင်းအတွင်းမှာ သားမယားပြုကျင့်ခဲ့ပြီး တမိသားစုလုံးကို သတ်ပစ်မယ်လို့ ခြိမ်းခြောက်ခဲ့တာကြောင့် တိုင်ကြားနိုင်ခြင်းမရှိဘဲ ဒီကနေ့ ဒီဇင်ဘာ ၃၁ ညနေ ၂နာရီကျော်မှ ထုံးဖိုရဲစခန်းကို လာရောက်တိုင်ကြားတာဖြစ်ပါတယ်။ ဒီအမှုကို လိုက်ပါဆောင်ရွက်ပေးမယ့် အထက်တန်းရှေ့နေ ဦးရချစ်က အမှုလာဖွင့်တဲ့ ကိစ္စကို ထုံးဖိုရဲစခန်းရှေ့မှာ ခုလိုပြောပြပါတယ်။တရားလိုက သူအခမဲ့ ဂျပန်စာသင်ပေးတဲ့ တောင်နီလေးကျောင်းက ကျောင်းထိုင်ကနေပြီးတော့ သူ့ကို သားမယားအဖြစ်ပြုကျင့်တယ်။ ပထမတကြိမ်မှာတော့ […]

ပင်စင်စာအုပ်ပေါင်ထားရတဲ့ စစ်သားဟောင်းကြီးရဲ့ခက်ခဲကြမ်းတမ်းလှတဲ့ဘဝတစ်ချို့ဘဝတွေကခါးလွန်းတယ် အသက်၆၈နှစ်ရှိပြီဖြစ်သည့်ဦးအောင်မြိုင်ဟာဇနီးနှင့်အတူလှည်ကူးမြို့နယ်၊ဝါးတောင်စခန်းနားတွင်လင်မယားနှစ်ဦးတည်းနေထိုင်လျက်ရှိသည်။သူ့အမျိုးသမီးဒေါ်ခင်မြင့်မှာအသက်၆၅နှစ်ရှိပြီဖြစ်သည်။အသက်ကြီးကြီးလင်မယားနှစ်ဦးတည်းသစ်၊ဝါးခုတ်သည့်လူကလွဲ၍ဤလိုနေရာမျိုးတွင်နေထိုင်ကာဘဝကိုရုန်းကန်ရပ်တည်နေရသည်။မိုးတွင်းဆိုစခန်းတွင်လူလေး၊ငါးဦးကလွဲပြီးမည်သူမျှမရှိကြ။ တပ်မတော်သို့၁၅ရက်၇လ၁၉၇၄ခုနှစ်တွင်ဝင်ရောက်ခဲ့သောကိုယ်ပိုင်အမှတ်– ၄၂၂၂၁၀ဖြစ်သူစစ်သားဟောင်းကြီးဦးအောင်မြိုင်မှာလှည်းကူးမြို့နယ်၊မင်းကုန်းရှိအမှတ်(၁) တပ်မတော်လေ့ကျင့်ရေးသင်တန်းကျောင်းတွင်လက်ဖြောင့်ထူးချွန်အဖြစ်သုံးနှစ်တာဝန်ထမ်းဆောင်ခြင်းဖြင့်တပ်မတော်ထဲသို့စတင်ရောက်ရှိခဲ့သည်။ အမှတ်(၁) တပ်မတော်လေ့ကျင့်ရေးသင်တန်းတွင်စစ်ပညာသင်ရင်းသေနက်ပစ်ထူးချွန်သည့်အတွက်တပ်မတော်ကြည်း၊ရေ၊လေပြိုင်ပွဲအတွက်ရွေးချယ်ခံခဲ့ရခြင်းဖြစ်သည်။ထိုအချိန်တည်းကဦးအောင်မြိုင်နှင့်ဒေါ်ခင်မြင့်မှာအိမ်ထောင်ကျနေလေပြီဖြစ်သည်။ထိုသင်တန်းကျောင်းတွင်တာဝန်ထမ်းဆောင်ပြီးနောက်ပြည်မြို့ရှိ၆၆တပ်မလက်အောက်ခံခလရ(၇၅) သို့ပြောင်းရွေ့တာဝန်ထမ်းဆောင်ခဲ့ရသည်။ ဦးအောင်မြိုင်မှာတာဝန်ချိန်တွင်တိတိကျကျထမ်းဆောင်သူတစ်ဦးပေမယ့်တာဝန်ပြီးချိန်တွင်လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေတက်သည်။ရှမ်းပြည်တိုက်ပွဲအတွင်းထူးချွန်ဆုပင်ချီးမြှင့်ခံခဲ့ရသည်။ထို့နောက်ဒုတပ်ကြပ်ရာထူးတိုးခဲ့သည်။သို့သော်ကြာကြာမခံကျောပိုးအိတ်တွင်ဖဲထုတ်တွေ့၍ပေးထားသောအဆင့်အားပြန်ဖြုတ်ခြင်းခံခဲ့ရသည်။ ထိုတပ်တွင်တာဝန်ထမ်းဆောင်ရင်းကရင်ပြည်နယ်ရှေ့တန်းစစ်မျက်နှာတစ်ခုတွင်79 လက်နက်ပစ်ခက်မှုခံခဲ့ရသဖြင့်ဘယ်ဖက်လက်တစ်ဖက်မှာကျိုးကြေနေလေပြီ။ကျဉ်ဆံအစများပင်ကျန်နေသေးကြောင်းဦးအောင်မြိုင်ကဆိုသည်။မှောင်ခိုလမ်းအားလုံခြုံရေးပေးမည့်တာဝန်ကျဝန်ထမ်းငါးဦးအားသူ့တပည့်နှစ်ဦးနှင်အတူလိုက်ပို့ရာမှ79 လက်နက်ကျကာယခုလိုဖြစ်ခဲ့ရခြင်းဖြစ်သည်။ ကျဉ်ဆံမှာဦးခေါင်းတည့်တည့်သို့ကျလာသော်လည်းခေါင်းပေါ်ရှိချုံပင်များကြောင့်သာဦးအောင်မြိုင်အသက်မသေခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။သို့သော်လည်းသူလိုက်ပို့သူငါးဦးလုံးသေနက်ထိမှန်ကာယင်းနေရာတွင်ပင်သေဆုံးခဲ့ရသည်။ခေါင်းတစ်ခေါင်းလုံးသွေးများကြောင့်ပတ်ဝန်းကျင်အားမမြင်နိုင်တော့သည့်ဦးအောင်မြိုင်ကိုကျန်တပည့်နှစ်ဦးကခေါ်ထုတ်သွားရသည်။ ထို့နောက်နောက်တန်းတပ်ရင်းခလရ၇၅သို့ပြန်ရောက်လာကာနှစ်နှစ်ထိဆေးကုသရသည်။“ ပြည်မှာလိုင်းစစ်သဘောမျိုးနဲ့ပြတယ်။ထုတ်မပေးဘူး။လက်ကဟာလည်းကိုယ့်ကိုစွဲထုတ်ရတယ်။ဒီမှာတစကျန်ခဲ့သေးတယ်။ဒီမှာခေါင်းသူဟာသူထွက်လာပြီးမှစွဲထုတ်တာ။အစတစ်စကျန်သေးတယ်။သူကတစ်ခုပြီးမှတစ်ခုလုပ်မှာ” ဟုသူ့လက်နှင့်ဦးခေါင်းကိုကိုင်ကာကျဉ်ဆန်စများသူကိုယ်တိုင်ထုတ်ခဲ့ရမှုကိုပြောပြသည်။ လက်တစ်ဖက်မသန်စွမ်းဖြစ်သွားသဖြင့်နောက်တန်းတွင်ဟိုလုပ်ခိုင်း၊ဒီလုပ်ခိုင်းမှုများအားဦးအောင်မြိုင်မနှစ်သက်တော့။သူကရှေ့တန်းသာလိုက်ချင်ခဲ့သည့်စစ်သားဟောင်းကြီးတစ်ဦးပေ။ထို့ကြောင့်ဆေးဘုတ်ယူကာ၁၉၈၆ခုနှစ်တွင်တပ်ကထွက်ခဲ့သည်။“Gunshot နဲ့နောက်တန်းမှာနှစ်နှစ်လောက်နေခဲ့တယ်။မနေချင်ဘူးတဲ့။RP (တပ်ရဲ) လုပ်ရတယ်။ကင်းစောင့်ရတယ်တဲ့။ငါ့ကရှေ့တန်းသွားချင်တာတဲ့။အဲ့တော့ဆေးဘုတ်ယူပြီးတော့ထွက်တော့မယ်တဲ့” ဟုရှေ့တန်းမလိုက်ရ၍ငြီးငွေ့လာသောစစ်သားဟောင်းကြီး၏ခံစားချက်ကိုသူ့ဇနီးဒေါ်ခင်မြင့်ကပြောပြသည်။ တပ်မတော်ထဲတွင်၁၂နှစ်တာတာဝန်ထမ်းဆောင်ခဲ့စဉ်အတွင်းသားသမီးလေးဦးလုံးသေဆုံးခဲ့ရသည်။ဒုတိယသားမှာအသက်၂၀တွင်ဆုံးသည်။တတိယသမီးမှာရှစ်နှစ်တွင်ဆုံးသည်။လေးယောက်မြောက်သမီးမှာအသက်သုံးနှစ်တွင်ဆုံးသည်။အငယ်ဆုံးသားလေးမှာခုနှစ်နှစ်တွင်ဆုံးခဲ့ရသည်။“ နင်သေရမှာနင်ကလူမိုက်ကြီး။ငါ့သားလေးမှသေတယ်။ငါ့လက်မောင်းတစ်ဖက်ပြုတ်တယ်” ဒေါ်ခင်မြင့်ကသားလက်သေဆုံးခဲ့ချိန်ကသူ့ယောင်္ကျားအားပြောသောစကားအားပြန်ပြောပြသည်။တပ်ကထွက်ပြီးလှည်းကူးမြို့နယ်၊မင်းကုန်းအမှတ်(၂)ရှိမိဘများဆီသို့ပြန်လာကာယောက်ခမအိမ်တွင်နေထိုင်ခဲ့သည်။ထိုအချိန်ကဝါးတောင်သစ်စခန်းတွင်ဝါးခုတ်၊သစ်ခုတ်အလုပ်များပေါသဖြင့်ထိုနေရာသို့တက်ကာဈေးရောင်းရန်စီစဉ်သည်။ယောက်ခမကသူ၏လက်တစ်ဖက်မကောင်းသဖြင့်သဘောမတူခဲ့ပါ။၁၉၉၀ခုနှစ်လောက်မှသာယင်းစခန်းသို့ဈေးရောင်းရန်လင်မယားနှစ်ယောက်ရောက်လာကြသည်။ လှည်းနဲ့မုန့်၊ပဲ၊သရေစာ၊အရက်လာရောင်းတယ်။နားတာပြုတာနဲ့ဆိုဒီကိုညနေမှရောက်တယ်။မနက်ပိုင်းထွက်လာတော့လမ်းမှာတစ်ဝတ်နားတယ်။ဒီကို၄နာရီ၅နာရီလောက်ရောက်တယ်။ကျားခြေယာကို။အခုတော့ရေမြုပ်သွားပြီ”ဟုမဟူရာဆည်ထဲတွင်လင်မယားနှစ်ယောက်ဈေးလာရောင်းချမှုကိုရှင်းပြသည်။လက်ရှိဆည်ဖို့လိုက်သည့်အတွက်ထိုနေရာများမှာရေဖုံးလွှမ်းလျက်ရှိနေပါပြီ။ ဈေးရောင်းရသည်မှာလည်းသူတို့လင်မယားအတွက်ထူးမရှားလှ။“ မစုမိဘူး(ရယ်လျက်) ရောင်းလိုက်ဈေးပြန်ဝယ်လိုက်။စားလိုက်ပေါ့။မိုးကျစဆိုလုပ်ငန်းဘာမှမရှိဘူး။ထိုင်စားဖြစ်တာပေါ့။တစ်နွေလုံးရောင်းပြီးမှလေး၊ငါးသောင်းရတယ်(၁၉၉၂ကငွေ)။ငါကငြိမ်ငြိမ်မှမနေဘဲ။အခုလိုမျိုး” ဟုဒေါ်ခင်မြင့်ကပြောပြသည်။ထိုအချိန်ကဦးအောင်မြိုင်နှင့်ဒေါ်ခင်မြင့်တို့တွင်အကြီးဆုံးသမီးတစ်ယောက်သာရှိတော့သည်။သမီးကြီးမှာလည်းအငယ်ကတင်ပါးရှိအနားများကြောင့်လမ်းမလျှောက်နိုင်သည်အထိဖြစ်ခဲ့ဖူးသည်။ဝီးချဲဖြင့်ရှင်သန်ခဲ့ရပြီးနောက်မိတ္ထီလာဆေးရုံတွင်ကုသရာမှလမ်းပြန်လျှောက်လာနိုင်လာသည်။သို့သော်လည်းယခင်လိုခြေထောက်မျိုးမဟုတ်တော့။တစ်ဖက်နိမ့်၊တစ်ဖက်မြင့်ခြေထောက်ဖြင့်လမ်းလျှောက်ရသောဘဝဖြစ်သွားရသည်။ စစ်သားဟောင်းကြီးဦးအောင်မြိုင်တို့လင်မယားနှစ်ယောက်မှာဝါးတောင်းစခန်းနှင့်ကျောက်စောင်းအိုင်ရှိနေအိမ်အချို့အားကူညီပေးရင်းပေးကမ်းသောစားစရာလေးများဖြင့်ခက်ခဲစွာရပ်တည်နေရသည်။“ သွားလုပ်ပေးရင်တော့ဆန်လေးပေးလိုက်၊ဆီလေးပေးလိုက်အဲ့လိုတော့စားရပါတယ်” ဟုဆိုသည်။စစ်သားဟောင်းကြီးမှာတစ်ခါတရံအနီးအနားရှိမဟူရာဆည်တွင်ငါးရှာစားသလိုဝါးတောတွင်လည်းဂိုင်းထောင်ပြီးတောကောင်များရှာကာလင်မယာနှစ်ယောက်ဝမ်းရေအားဖြည့်နေရသည်။ လူသူတိတ်ဆိတ်နေသောဝါးတောင်ပတ်ပတ်လည်းတွင်နေရသည်ကနားအေးလှကြောင်းစစ်သားဟောင်းကြီးဦးအောင်မြိုင်ကဆိုသည်။အနီးရှိဝါးတောင်တောကကျောင်းလေးကဦးအောင်မြိုင်တို့လင်မယားနှစ်ဦးအတွက်အေးချမ်းရာနေရာလေးဖြစ်လာရသည်။စစ်သားဟောင်းကြီးကပေါင်ထားရသောပင်စင်စာအုပ်နှင့်ပတ်သက်ပြီးယခုလိုပြောပြသည်။ပြေလည်ရင်တော့ရွေးချင်တာပေါ့။ပင်စင်လေးရှိတယ်ဆိုရင်ဒီမိသားစုသုံးယောက်အကြွေးမရှိတော့ဘူးပေါ့။သိပ်အခက်အခဲဖြစ်ရင်တစ်လတစ်ကြိမ်သွားထုတ်အုံး။ဒါလေးနဲ့မှေးစား။နောက်ဆုံးသူ့ဟာသူအဆင်ပြေသွားရင်တော့သုံးလတစ်ကြိမ်သွားထုတ်ပိုအဆင်ပြေတာပေါ့လေ” ဟုလေသံတိုးတိုးလေးဖြင့်ပြောသည်။ပင်စင်စာအုပ်ပြန်ရ၊မရကဦးအောင်မြိုင်အတွက်မသေချာသောအိမ်မက်တစ်ခုပင်မဟုတ်ပါလား။source ; Mizzima-credit Post Views: 32